Kun je echt iets bezitten in de Metaverse?

In 2021 kocht een investeringsmaatschappij 2.000 hectare onroerend goed in een metavers platform genaamd De zandbak. Het bedrijf betaalde ongeveer 4 miljoen dollar voor dit virtuele land door 792 niet-fungibele tokens op de Ethereum-blockchain te kopen. De 792 aangekochte NFT's waren gelijk aan 1.200 stadsblokken.

Dit is niet de eerste keer dat virtueel land wordt gekocht en verkocht. In 2010 betaalde een man, bekend als Mike Bergen, 100.000 dollar voor een Second Life-eiland. En meer recentelijk, in 2019, heeft een gebruiker op het Decentraland-platform 175.632 dollar uitgegeven aan een perceel grond.

De brandende vraag is: heeft de beleggingsonderneming het echt gekocht? Dit komt omdat de kwestie van wettelijk eigendom in de metavers zeer complex is.

Om te beginnen is het belangrijk om te begrijpen dat de metaverse zich nog in de beginfase van ontwikkeling bevindt. Dus hoewel er veel platforms zijn waarmee u virtueel land kunt kopen en verkopen, bestaat er geen juridisch kader om uw investering te beschermen.

Dit betekent dat als het platform waarop u uw land heeft gekocht morgen wordt gesloten, u mogelijk strandt.

Juridisch eigendom van NFT's in de metaverse is gebaseerd op twee dingen: decentralisatie en interoperabiliteit. Sommigen beweren dat tokens een onbetwistbaar eigendomsbewijs bieden op de blockchain, die kan worden gebruikt in verschillende metaverse apps, omgevingen en games. Door decentralisatie kan het kopen en verkopen van virtuele items op de blockchain zelf worden gedaan voor elke gewenste prijs, zonder tussenpersonen.

Dit is anders dan traditionele virtuele werelden, zoals Second Life, waarin het bedrijf dat eigenaar is van het platform ook de regels bepaalt voor wat wel en niet kan worden gekocht en verkocht. Hoewel dit misschien een goede zaak klinkt, kleven er enkele nadelen aan decentralisatie. Ten eerste is het nog steeds onduidelijk hoe belastingen zouden werken op virtueel land of NFT's.

Wanneer een gebruiker een NFT in de metaverse koopt, wordt de aankoop vastgelegd op een blockchain. De blockchain is een digitaal grootboek waar transactierecords niet kunnen worden verwijderd of gewijzigd. De aankoop wijst het gebruikerseigendom van de NFT toe, die vervolgens wordt opgeslagen in een crypto-portemonnee. De gebruiker kan doen wat hij wil met de NFT, inclusief het verkopen, verhandelen of gebruiken om zichzelf te vertegenwoordigen in de metaverse.

Omdat er echter geen centrale autoriteit is die de metaverse reguleert. De juridische status van virtuele ‘eigenaren’ is erg ingewikkeld. Momenteel wordt het eigendom van metaverse activa niet beheerst door eigendomsrecht, maar eerder door contractenrecht. Dit betekent dat de algemene voorwaarden in het verkoopcontract bepalen wie eigenaar is van wat.

Het tweede nadeel is dat er geen garantie is dat uw virtuele land of NFT zijn waarde behoudt. Prijzen kunnen zelfs enorm fluctueren, en er bestaat altijd het risico dat het platform dat u gebruikt van de ene op de andere dag verouderd raakt. Wat zou er bijvoorbeeld met uw virtuele land gebeuren als het bedrijf dat de metaverse creëerde failliet ging?

Het derde en laatste nadeel is dat u geen volledige controle heeft over uw metaverse activa. Als het platform dat u gebruikt ooit besluit de regels te wijzigen of zelfs te sluiten, kunt u daar niets aan doen.

Technologische vooruitgang alleen zal niet de weg vrijmaken voor echt eigendom van digitale activa in het metaverse. We hebben een nieuw bedrijfsmodel nodig waarmee gebruikers de controle over hun activa kunnen behouden, ongeacht het platform dat ze gebruiken. Alleen dan zullen we in staat zijn een werkelijk gedecentraliseerde metaverse te creëren. Hervorming van de wetgeving en de regelgeving, gekoppeld aan technologische vooruitgang, is nodig voordat de metaverse kan uitgroeien tot wat het belooft te worden.

Alleen dan kunnen we een echt gedecentraliseerde metaverse creëren. Tot die tijd blijft de Metaverse in handen van degenen die de servers controleren.

Laatste nieuws